We zijn nu ruim 7 weken na de cross van Herentals. Ondertussen zijn er weer heel wat kinébezoekjes, dokterbezoekjes en schadelijke stralingen (medische beeldvorming) mijn lichaam gepasseerd. Voor de verandering bracht dit allemaal niet al teveel duidelijkheid. Het woord "stabilisatieoefeningen" kan ik ondertussen niet meer horen. Ik was er al geen fan van, maar na ruim 1 jaar mij hier dagelijks 20 tot 70 min. mee bezig te houden al helemaal niet meer. Er is niets leuk aan en vooral, het lijkt ook niet veel bij te dragen. Het enige wat lijkt te helpen is rusten en niet lopen. Beetje problematisch wanneer net dat je sport is. Om me toch wat bezig te houden probeer ik 3 keer per week een uurtje te fietsen. Best te doen met dit aangename weer, maar na 1 uur is het ook goed geweest. Qua amusementswaarde komt fietsen toch ook niet tot aan de enkels van lopen.
Maar, maar, maar... waarom update ik net vandaag nog eens deze website? Omwille van de eerste start-to-runsessie die ik net achter de rug heb. De zone die de voorbije 7 weken niet de minste impact kon verdragen hield behoorlijk stand. Het voelde allemaal nog wel wat raar aan en dus ben ik er mij van bewust dat ik verre van uit de problemen ben. Moest het één van de dagen toch opnieuw echt pijn gaan doen staat er volgende week nog een inspuiting (ontstekingsremmer) op het programma. We blijven proberen. En zo sluiten we dit kommer en kwelbericht toch weer af met een sprankeltje hoop.
Grtz Pieter