Gisteren liep ik samen met zo'n 20 000 anderen de Ten Miles in Antwerpen. Dat dit voor mij het hoofddoel van het jaar is kan geen geheim meer zijn. Ik had de lat voor mezelf dan ook behoorlijk hoog gelegd. Ruim onder de 54'00 en beter doen dan mijn 14e plaats van vorig jaar was het doel. Na enkele stevige regenbuien tijdens de opwarming kwam vlak voor de start het zonnetje er mooi door.
De start was pittig te noemen, maar dit viel wel te verwachten. De eerste honderden meters probeerde ik me niet te laten leiden door de massa en mijn eigen tempo te zoeken. Na 1 kilometer zag ik een mooi groepje voor me lopen. Uit vrees voor tegen de wind in het kopwerk te moeten gaan doen in een tragere groep besloot ik even gas te geven om aansluiting te vinden bij de groep voor me. Dit ging al niet zo makkelijk, maar eens ik de aansluiting kon maken kon ik recupereren van de snelle start. Samen met Steven Dobbelaere, Erik Caluwaerts, Steven Van Nieuwenhove, Dries Busselot, Bjorn Willems, Massimiliano Montagna, Wouter Vander Mast en Frederik Op De Beeck liep ik richting Kennedytunnel. We waren op dat moment de tweede groep in de wedstrijd na de kopgroep die uit 14 atleten bestond. De hoop dat daar nog veel mannen zouden uitwaaien die hun motor hadden opgeblazen bleek later ongegrond. De Kennedytunnel overleefde ik zonder veel moeite. Ik probeerde vooraan in de groep te lopen zonder te veel kopwerk te doen. Toen we aan de Kaaien kwamen trokken Steven en Frederik met de wind in de rug stevig door. Ik kon maar net aanpikken. Het was een beetje gokken want ik liep toen al behoorlijk tegen de limiet. Resultaat was wel dat onze groep openbrak en ik enkel nog met Steven en Frederik overbleef. Samen liepen we tot bij Raphael Durviaux, maar deze kon wel aanpikken. De enige uit de kopgroep die we nog zouden bijhalen. Aan het eind van de Kaaien bleek wat ik al veel langer vermoedde, Frederik was duidelijk de beste onder ons. Hij had veel kopwerk gedaan en er tussendoor al enkele stevige versnellingen uitgeschut. Frederik zou nog bijna een minuut van ons weglopen. Op de Meir waren we dus nog maar met drie. Stilaan kreeg ik het lastig en bij kilometer 11 moest ik Steven en Raphael laten gaan. Toen vreesde ik even dat er nog veel over me heen zouden komen, maar ik merkte al vlug dat ik goed tempo kon blijven lopen en op enkele meters van het duo voor me bleef hangen. Vlak voor het inlopen van de Waaslandtunnel kon ik terug aansluiten en liep ik er zelfs even van weg. Dat dalen niet mijn sterkste punt is kon ik meteen merken want Steven ging terug op en over mij. Raphael kwam op het diepste punt van de tunnel ook terug bij me, maar bergop kon ik wel vrij makkelijk volgen. Bij het uitkomen van de tunnel probeerde ik onder het gejoel van de massa onmiddellijk terug naar een hoger tempo te schakelen om zo Raphael te lossen. Dit lukte me 200m later. De laatste kilometer gaf ik nog alles wat ik had, maar Steven bleek te sterk. De 16e plaats was de mijne en mijn tijd was 53'47.
Twee plaatsen minder goed dan vorig jaar, maar ik denk dat ik mag stellen dat de bezetting dit jaar sterker was. Ik liep 21" sneller dan vorig jaar en kon zo onder de 54' duiken. Op zich moet ik dus tevreden zijn, maar omdat mijn voorbereiding dit jaar zo vlot verliep begon ik op meer te hopen. Ik had de lat voor mezelf heel hoog gelegd en dus ben ik met deze prestatie tevreden zonder meer. Nochtans kan ik mezelf niets verwijten. De indeling van mijn wedstrijd was perfect, onderweg nam ik de juiste beslissingen en ik toonde op het einde de nodige vechtlust. Ik had gewoon geen superdag vandaag.
Twee atleten verdienen in mijn ogen de titel "man van de wedstrijd": Nick Van Peborgh (verrassende winnnaar) en Frederik Op De Beeck (52'50!).
Foto's zie fotopagina.
Uitslag komt op: http://www.antwerp10miles.be/
Grtz Pieter
De start was pittig te noemen, maar dit viel wel te verwachten. De eerste honderden meters probeerde ik me niet te laten leiden door de massa en mijn eigen tempo te zoeken. Na 1 kilometer zag ik een mooi groepje voor me lopen. Uit vrees voor tegen de wind in het kopwerk te moeten gaan doen in een tragere groep besloot ik even gas te geven om aansluiting te vinden bij de groep voor me. Dit ging al niet zo makkelijk, maar eens ik de aansluiting kon maken kon ik recupereren van de snelle start. Samen met Steven Dobbelaere, Erik Caluwaerts, Steven Van Nieuwenhove, Dries Busselot, Bjorn Willems, Massimiliano Montagna, Wouter Vander Mast en Frederik Op De Beeck liep ik richting Kennedytunnel. We waren op dat moment de tweede groep in de wedstrijd na de kopgroep die uit 14 atleten bestond. De hoop dat daar nog veel mannen zouden uitwaaien die hun motor hadden opgeblazen bleek later ongegrond. De Kennedytunnel overleefde ik zonder veel moeite. Ik probeerde vooraan in de groep te lopen zonder te veel kopwerk te doen. Toen we aan de Kaaien kwamen trokken Steven en Frederik met de wind in de rug stevig door. Ik kon maar net aanpikken. Het was een beetje gokken want ik liep toen al behoorlijk tegen de limiet. Resultaat was wel dat onze groep openbrak en ik enkel nog met Steven en Frederik overbleef. Samen liepen we tot bij Raphael Durviaux, maar deze kon wel aanpikken. De enige uit de kopgroep die we nog zouden bijhalen. Aan het eind van de Kaaien bleek wat ik al veel langer vermoedde, Frederik was duidelijk de beste onder ons. Hij had veel kopwerk gedaan en er tussendoor al enkele stevige versnellingen uitgeschut. Frederik zou nog bijna een minuut van ons weglopen. Op de Meir waren we dus nog maar met drie. Stilaan kreeg ik het lastig en bij kilometer 11 moest ik Steven en Raphael laten gaan. Toen vreesde ik even dat er nog veel over me heen zouden komen, maar ik merkte al vlug dat ik goed tempo kon blijven lopen en op enkele meters van het duo voor me bleef hangen. Vlak voor het inlopen van de Waaslandtunnel kon ik terug aansluiten en liep ik er zelfs even van weg. Dat dalen niet mijn sterkste punt is kon ik meteen merken want Steven ging terug op en over mij. Raphael kwam op het diepste punt van de tunnel ook terug bij me, maar bergop kon ik wel vrij makkelijk volgen. Bij het uitkomen van de tunnel probeerde ik onder het gejoel van de massa onmiddellijk terug naar een hoger tempo te schakelen om zo Raphael te lossen. Dit lukte me 200m later. De laatste kilometer gaf ik nog alles wat ik had, maar Steven bleek te sterk. De 16e plaats was de mijne en mijn tijd was 53'47.
Twee plaatsen minder goed dan vorig jaar, maar ik denk dat ik mag stellen dat de bezetting dit jaar sterker was. Ik liep 21" sneller dan vorig jaar en kon zo onder de 54' duiken. Op zich moet ik dus tevreden zijn, maar omdat mijn voorbereiding dit jaar zo vlot verliep begon ik op meer te hopen. Ik had de lat voor mezelf heel hoog gelegd en dus ben ik met deze prestatie tevreden zonder meer. Nochtans kan ik mezelf niets verwijten. De indeling van mijn wedstrijd was perfect, onderweg nam ik de juiste beslissingen en ik toonde op het einde de nodige vechtlust. Ik had gewoon geen superdag vandaag.
Twee atleten verdienen in mijn ogen de titel "man van de wedstrijd": Nick Van Peborgh (verrassende winnnaar) en Frederik Op De Beeck (52'50!).
Foto's zie fotopagina.
Uitslag komt op: http://www.antwerp10miles.be/
Grtz Pieter