Na de knieperikkelen van de voorbije weken was ik net op tijd fit geraakt voor Dwars door Mechelen, een wedstrijd over 9,6 km en vooral een goede test voor de halve marathon van Breda. Met ruim 2000 deelnemers namen we de start aan De Nekker.
De eerste kilometer ging heel hard en mijn voornemen om voorzichtig te starten was meteen van de baan. Ik zette mij achteraan de kopgroep van een kleine 10 atleten. Na anderhalve kilometer scheidde 3 atleten zich vooraan af van de rest. Impulsief besloot ik vanuit 7e positie het gat toe te lopen op Mario Van Waeyenberge, Pieter Vermont en Kenny Deneyer. Vrijwel onmiddellijk had ik spijt van deze beslissing. Ik voelde dat het tempo van dit trio voor mij te hoog lag en nog voor de 3e km moest ik opnieuw lossen vooraan. Toen dacht ik een grote fout gemaakt te hebben. Ik verloor direct heel wat meters en alleen langs de Dijle met een stevige zijwind is het absoluut niet prettig lopen. Na het keerpunt in Muizen zag ik dat het ook voor Mario te snel ging en dat ik terrein op hem begon goed te maken. Dit gaf de nodige moraal om terug in mijn ritme te komen en op hem te gaan focussen. Rond kilometer 4 à 5 had mijn inhaalrace al succes. Ik kwam bij Mario, die nog even kon volgen, maar even later ook mij moest laten weglopen. Na 7 km verlieten we de Dijle. Tot dan kon ik het tempo hoog houden. Bij het binnenlopen van het centrum van Mechelen moesten we eerst door een parkje met veel draaien en keren, wat het moeilijk maakte om het tempo aan te houden. Ook de laatste 2 km werd het ons niet makkelijk gemaakt. De volledige laatste 2 km werd gelopen op natte kasseien. De combinatie van de vermoeidheid en de gladde ondergrond zorgde ervoor dat ik het heel moeilijk had om mijn tempo vast te houden. Gelukkig was dit ook bij mijn concurrenten het geval. Achter mij kwamen ze niet meer dichter en mijn achterstand op Kenny Deneyer kon ik op het einde zelfs nog verkleinen. Om de 2e plek van hem af te snoepen kwam ik te laat, maar die 3e plaats liet ik me niet meer ontglippen. Mijn tijd was 30'54 of 3'13/km, wat voor mij zeer snel is gezien de lastige laatste 3 km.
Pieter Vermont kon de wedstrijd makkelijk winnen. Achter mij wist Mario Van Waeyenberge (4e) nog net Vincent Nardozza (5e) achter zich houden. Toon Dierckx (6e), Stefaan Capoen (7e) en Tommy Kinders (8e) maakten de top 8 vol. Ik kan met een tevreden gevoel terugkijken op deze wedstrijd. Na anderhalve kilometer gokte ik zwaar, maar uiteindelijk werd ik beloond voor mijn aanvallende tactiek. Van het "lopen op reserve" waarover ik in mijn vorige bericht sprak is niets in huis gekomen, maar deze 3e plek was dit risico waard. Voorlopig heb ik nog geen reactie gekregen in mijn knie en dat is misschien nog het allerbelangrijkste.
Uitslag:
1) Pieter Vermont 30'07
2) Kenny Deneyer 30'38
3) Pieter Van Dyck 30'54
4) Mario Van Waeyenberge 31'08
5) Vincent Nardozza 31'10
6) Toon Dierckx 31'18
7) Stefaan Capoen 31'23
8) Tommy Kinders 31'39
Foto zie hieronder.
Grtz Pieter
De eerste kilometer ging heel hard en mijn voornemen om voorzichtig te starten was meteen van de baan. Ik zette mij achteraan de kopgroep van een kleine 10 atleten. Na anderhalve kilometer scheidde 3 atleten zich vooraan af van de rest. Impulsief besloot ik vanuit 7e positie het gat toe te lopen op Mario Van Waeyenberge, Pieter Vermont en Kenny Deneyer. Vrijwel onmiddellijk had ik spijt van deze beslissing. Ik voelde dat het tempo van dit trio voor mij te hoog lag en nog voor de 3e km moest ik opnieuw lossen vooraan. Toen dacht ik een grote fout gemaakt te hebben. Ik verloor direct heel wat meters en alleen langs de Dijle met een stevige zijwind is het absoluut niet prettig lopen. Na het keerpunt in Muizen zag ik dat het ook voor Mario te snel ging en dat ik terrein op hem begon goed te maken. Dit gaf de nodige moraal om terug in mijn ritme te komen en op hem te gaan focussen. Rond kilometer 4 à 5 had mijn inhaalrace al succes. Ik kwam bij Mario, die nog even kon volgen, maar even later ook mij moest laten weglopen. Na 7 km verlieten we de Dijle. Tot dan kon ik het tempo hoog houden. Bij het binnenlopen van het centrum van Mechelen moesten we eerst door een parkje met veel draaien en keren, wat het moeilijk maakte om het tempo aan te houden. Ook de laatste 2 km werd het ons niet makkelijk gemaakt. De volledige laatste 2 km werd gelopen op natte kasseien. De combinatie van de vermoeidheid en de gladde ondergrond zorgde ervoor dat ik het heel moeilijk had om mijn tempo vast te houden. Gelukkig was dit ook bij mijn concurrenten het geval. Achter mij kwamen ze niet meer dichter en mijn achterstand op Kenny Deneyer kon ik op het einde zelfs nog verkleinen. Om de 2e plek van hem af te snoepen kwam ik te laat, maar die 3e plaats liet ik me niet meer ontglippen. Mijn tijd was 30'54 of 3'13/km, wat voor mij zeer snel is gezien de lastige laatste 3 km.
Pieter Vermont kon de wedstrijd makkelijk winnen. Achter mij wist Mario Van Waeyenberge (4e) nog net Vincent Nardozza (5e) achter zich houden. Toon Dierckx (6e), Stefaan Capoen (7e) en Tommy Kinders (8e) maakten de top 8 vol. Ik kan met een tevreden gevoel terugkijken op deze wedstrijd. Na anderhalve kilometer gokte ik zwaar, maar uiteindelijk werd ik beloond voor mijn aanvallende tactiek. Van het "lopen op reserve" waarover ik in mijn vorige bericht sprak is niets in huis gekomen, maar deze 3e plek was dit risico waard. Voorlopig heb ik nog geen reactie gekregen in mijn knie en dat is misschien nog het allerbelangrijkste.
Uitslag:
1) Pieter Vermont 30'07
2) Kenny Deneyer 30'38
3) Pieter Van Dyck 30'54
4) Mario Van Waeyenberge 31'08
5) Vincent Nardozza 31'10
6) Toon Dierckx 31'18
7) Stefaan Capoen 31'23
8) Tommy Kinders 31'39
Foto zie hieronder.
Grtz Pieter