De laatste 2 maanden keek ik enorm uit naar deze wedstrijd in eigen Herentals om daar mijn comeback te kunnen maken na een half jaar blessureleed. De laatste maand was ik zo goed als pijnloos aan het trainen en alles ging beter er beter. Tot ik gisteren bij het loslopen opnieuw lichte hinder ondervond onderaan mijn rug/ bekkenrand. Alsof de duivel zich er mee bemoeit. Ik herkende dit gevoel van eind augustus. Toen kwam dit ook uit het niets en 3 dagen later kon ik nog met moeite stappen. Ik wist dus dat het een groot risico was om vandaag te starten. Maar ik had hier te hard en te lang naar uitgekeken om niet te lopen.
De wedstrijd zelf dan. Na een goede start kon ik me in 8e positie zetten. Op het einde van de eerste ronde liepen de eerste 6 atleten al weg van de rest. Deze 6 waren stuk voor stuk atleten die ik hoger dan mezelf inschat en ik liet hen dan ook begaan. Ik besloot bij Thomas Hendrickx te blijven. Al vlug kregen we het gezelschap van Jo Prims, Stein Van Es en Yelle Van Waeyenberghe. Ik Probeerde attent vooraan te lopen in deze groep zonder zelf veel initiatief te nemen. In een eerste wedstrijd na 6 maanden is het toch altijd even afwachten hoe je lichaam reageert. Stein moest als eerste lossen en rond halfweg kreeg ook Yelle het lastig. Met het tempo had ik niet veel problemen, mijn bekken daarentegen begon wel op te spelen. Ik voelde dat ik het tempo vrij vlot aankon, maar besloot te wachten tot de laatste ronde om het initiatief te nemen. Zo gezegd, zo gedaan: in de laatste ronde kon ik eerst van Jo Prims (9e) en later ook van Thomas Hendrickx (8e) afstand nemen. Ik strandde nog op de hielen van Jelle Geens (6e), maar kwam net te laat om hem nog serieus te bedreigen.
Na een goed ingedeelde wedstrijd werd ik dus mooie 7e. Veel meer was niet mogelijk. Winnaar werd clubgenoot Tom Van Rooy, voor Jan Adriaensen (2e) en Kristof Nackaerts (3e). Een andere clubgenoot Thomas Thys strandde als 4e net naast het podium, terwijl Yirco Van Herck de top 5 vervolledigde.
Na de wedstrijd voelde ik onmiddellijk dat loslopen door de pijn aan mijn bekken niet meer mogelijk was. Tot op heden is het enkel en alleen erger geworden. Stappen is ernstig manken geworden. Van lopen zal weer een tijd(je) geen sprake meer zijn. Om moedeloos van te worden, natuurlijk. Ware het niet dat ik de laatste maand enorm genoten heb van pijnvrij lopen en vandaag bewezen heb dat ik het conditioneel nog kan. Dus zoals steeds: I'll be back!
Uitslag: http://www.acherentals.be/documenten/uitslagen/20140119.txt
Grtz Pieter
De wedstrijd zelf dan. Na een goede start kon ik me in 8e positie zetten. Op het einde van de eerste ronde liepen de eerste 6 atleten al weg van de rest. Deze 6 waren stuk voor stuk atleten die ik hoger dan mezelf inschat en ik liet hen dan ook begaan. Ik besloot bij Thomas Hendrickx te blijven. Al vlug kregen we het gezelschap van Jo Prims, Stein Van Es en Yelle Van Waeyenberghe. Ik Probeerde attent vooraan te lopen in deze groep zonder zelf veel initiatief te nemen. In een eerste wedstrijd na 6 maanden is het toch altijd even afwachten hoe je lichaam reageert. Stein moest als eerste lossen en rond halfweg kreeg ook Yelle het lastig. Met het tempo had ik niet veel problemen, mijn bekken daarentegen begon wel op te spelen. Ik voelde dat ik het tempo vrij vlot aankon, maar besloot te wachten tot de laatste ronde om het initiatief te nemen. Zo gezegd, zo gedaan: in de laatste ronde kon ik eerst van Jo Prims (9e) en later ook van Thomas Hendrickx (8e) afstand nemen. Ik strandde nog op de hielen van Jelle Geens (6e), maar kwam net te laat om hem nog serieus te bedreigen.
Na een goed ingedeelde wedstrijd werd ik dus mooie 7e. Veel meer was niet mogelijk. Winnaar werd clubgenoot Tom Van Rooy, voor Jan Adriaensen (2e) en Kristof Nackaerts (3e). Een andere clubgenoot Thomas Thys strandde als 4e net naast het podium, terwijl Yirco Van Herck de top 5 vervolledigde.
Na de wedstrijd voelde ik onmiddellijk dat loslopen door de pijn aan mijn bekken niet meer mogelijk was. Tot op heden is het enkel en alleen erger geworden. Stappen is ernstig manken geworden. Van lopen zal weer een tijd(je) geen sprake meer zijn. Om moedeloos van te worden, natuurlijk. Ware het niet dat ik de laatste maand enorm genoten heb van pijnvrij lopen en vandaag bewezen heb dat ik het conditioneel nog kan. Dus zoals steeds: I'll be back!
Uitslag: http://www.acherentals.be/documenten/uitslagen/20140119.txt
Grtz Pieter