Deze ochtend stond ik aan de start in Tessenderlo voor de jaarlijkse bosloop. Er werd naar mijn aanvoelen heel snel vertrokken. Vandaar dat ik me beperkte tot het volgen van o.a. Stefan Rens en Chris Wouters, terwijl Lander Vanderspikken en Tim Stessens het hazenpad kozen. In een dalende strook na 2 kilometer nam ik toch enkele meters op de anderen van mijn groepje. Het was nog ver en ik besloot voorzichtig mijn eigen tempo te blijven lopen. Rond kilometerpunt 5 merkte ik dat Tom Van Dyck dichter kwam. Aan het feit dat Lander Vanderspikken heel vlot afstand van me kon nemen merkte ik al dat ik vandaag niet over frisse benen beschikte. Toch panikeerde ik nog zeker niet. Ik concentreerde mij op die 3e plaats. Tom mocht terugkomen en ik zou zijn tempo proberen te volgen. In de slotkilometer zou ik een goede kans maken tegen Tom, dacht ik. Zo ver zou het echter niet komen.
Bijna halfweg de wedstrijd moesten we rechts en 20 meter verder terug links. Maar er stond enkel iemand om ons naar rechts te sturen. Ik liep dus rechtdoor waar ik links moest. 150 m verder merkte ik dat er iets niet klopte. Ik keek naar Tom die een kleine vijftig meter achter mij liep. Die keek op zijn beurt achterom en zag de man van de organisatie teken doen. Onmiddellijk keerde we op onze stappen terug. Ik liep terug naar Tom en samen liepen we vrij vlot terug naar Stefan Rens en Chris Wouters. In de verte liep echter ook nog Danny Van Bael. Die had ik precies nog heel de wedstrijd niet gezien, maar moest vlak achter Tom gelopen hebben toen we verkeerd liepen. Door deze wegvergissing liepen we makkellijk 300m extra, wat heel wat inspanning vergde. Het was nu alle hens aan dek om nog tot bij Danny te komen.
Na 7 kilometer kregen we ook nog een stevig helling voorgeschoteld gevolgt door een lange afdaling. Tijdens de afdaling begon ik plots last te krijgen van maag en darmen en ik moest Tom direct laten gaan. Ik probeerde nog even door te bijten en mijn tempo hoog te houden, maar aan kilometer 8 moest ik het tempo drastisch laten zakken. Op deze manier kon iedereen me vlot passeren. Tegen duurlooptempo liep ik verder tot ik zelfs een klein minuutje moest wandelen omdat de buikkrampen te erg werden. Ik jogde de wedstrijd uit en kwam als 17e in 51'31 over de aankomst. Mijn broer die me op 2 kilometer van het einde passeerde werd 8e en kwam nog 2 minuten voor me aan. Na de wedstrijd moest ik eens goed braken en daarmee was het ergste leed geleden. Achteraf gezien moet ik stellen dat er 's morgens al iets niet juist was. Het kostte me heel wat moeite om mijn ontbijt binnen te krijgen. Iets waar ik normaal geen probleem mee heb.
Tim Stessens won de wedstrijd voor Lander Vanderspikken en een sterk lopende Tom Van Dyck die Danny Van Bael nog van het podium hield. Voor mezelf was het een wedstrijd om snel te vergeten! Één voordeel had ik: loslopen moest ik niet meer doen, dat deed ik de laatste 5 kilometer al.
Voor de uitslag zie: http://www.debosvrienden.be/
Foto's zijn terug te vinden op de fotopagina.
Grtz Pieter
Bijna halfweg de wedstrijd moesten we rechts en 20 meter verder terug links. Maar er stond enkel iemand om ons naar rechts te sturen. Ik liep dus rechtdoor waar ik links moest. 150 m verder merkte ik dat er iets niet klopte. Ik keek naar Tom die een kleine vijftig meter achter mij liep. Die keek op zijn beurt achterom en zag de man van de organisatie teken doen. Onmiddellijk keerde we op onze stappen terug. Ik liep terug naar Tom en samen liepen we vrij vlot terug naar Stefan Rens en Chris Wouters. In de verte liep echter ook nog Danny Van Bael. Die had ik precies nog heel de wedstrijd niet gezien, maar moest vlak achter Tom gelopen hebben toen we verkeerd liepen. Door deze wegvergissing liepen we makkellijk 300m extra, wat heel wat inspanning vergde. Het was nu alle hens aan dek om nog tot bij Danny te komen.
Na 7 kilometer kregen we ook nog een stevig helling voorgeschoteld gevolgt door een lange afdaling. Tijdens de afdaling begon ik plots last te krijgen van maag en darmen en ik moest Tom direct laten gaan. Ik probeerde nog even door te bijten en mijn tempo hoog te houden, maar aan kilometer 8 moest ik het tempo drastisch laten zakken. Op deze manier kon iedereen me vlot passeren. Tegen duurlooptempo liep ik verder tot ik zelfs een klein minuutje moest wandelen omdat de buikkrampen te erg werden. Ik jogde de wedstrijd uit en kwam als 17e in 51'31 over de aankomst. Mijn broer die me op 2 kilometer van het einde passeerde werd 8e en kwam nog 2 minuten voor me aan. Na de wedstrijd moest ik eens goed braken en daarmee was het ergste leed geleden. Achteraf gezien moet ik stellen dat er 's morgens al iets niet juist was. Het kostte me heel wat moeite om mijn ontbijt binnen te krijgen. Iets waar ik normaal geen probleem mee heb.
Tim Stessens won de wedstrijd voor Lander Vanderspikken en een sterk lopende Tom Van Dyck die Danny Van Bael nog van het podium hield. Voor mezelf was het een wedstrijd om snel te vergeten! Één voordeel had ik: loslopen moest ik niet meer doen, dat deed ik de laatste 5 kilometer al.
Voor de uitslag zie: http://www.debosvrienden.be/
Foto's zijn terug te vinden op de fotopagina.
Grtz Pieter