Je kan gewoon een slechte dag hebben, maar er bestaan ook van die dagen dat het slechter dan slecht is en je geen poot vooruit geraakt. Wel, vandaag was het zo'n dag. Met zo'n 3500 deelnemers namen we de de start aan de abdij in Averbode met als doel zo vlug mogelijk naar de abdij van Tongerlo te lopen. Tussen de twee abdijen ligt een kleine 16 km.
Jelle Bertels (de winnaar van vorig jaar) kwam met dezelfde tactiek als één jaar geleden aan de start. Na het startschot koos hij onmiddellijk het hazenpad en we zouden hem pas in Tongerlo opnieuw zien. Achter hem liep ik samen met Pieter De Wulf, Thomas Thys, Jo Prims en Pascal Kaers. Thomas en Pieter deden in het begin het meeste kopwerk en leken de sterkste in onze groep. Nochtans voelde ook ik me de eerste 4 km goed bij het tempo dat we liepen. Een kilometer later begon ik echter al te voelen dat mijn krachten abnormaal vlug afnamen. Nog 2 km kon ik aanklampen, maar dan moest ik er onherroepelijk af. Ook Kaers moest lossen en Jo Prims had al eerder onze groep moeten laten gaan. Ik probeerde zo goed en zo kwaad mogelijk Kaers in het vizier te houden. Dit lukte me tot kilometer 10, maar dan stond ik plots helemaal stil. Vanaf dan liep ik (met een beetje overdrijving) tegen duurlooptempo verder richting Tongerlo. Dat ik nog plaatsen zou verliezen was niet te vermijden. De eerste die over me kwam was Tom Steenackers. Hij liep een verrassend sterke wedstrijd en zou zelfs nog 4e worden voor Kaers (5e). Op dik een kilometer van het einde kwam ook Jo Prims me nog voorbij. Van aanpikken of het tempo opdrijven was bij mij al lang geen sprake meer. Gewoon binnenlopen, meer kon ik niet doen. Zo liep ik na 15,7 km als 7e over de aankomst in 54'50. Thomas Thys wist Pieter De Wulf nog te verschalken voor de 2e plaats.
De eerste logische reactie van supporters na de wedstrijd was "Te snel gestart?". Dat was echter absoluut niet het geval. O.a. in Antwerpen ging het de eerste kilometers pakken sneller, maar kon ik het tempo vasthouden tot aan de aankomst. Het was lang geleden, zodat ik het bijna vergeten was, maar af en toe heb ik van die moeilijk te verklaren slechte dagen. Vandaag was er zo één. De enigste reden die ik zou kunnen bedenken is dat ik de voorbije week misschien iets te hard heb getraind. Al kan dit nog niet verklaren dat ik zo hard onderuit ga. Met het oog op de halve marathon van Hapert (NL) op 2 juni ga ik nu eerst eens goed rusten. En zo heeft elk nadeel zijn voordeel!
Voor de uitslag zie: http://sport.be.msn.com/runningtour/abdijentocht/2012/nl/uitslagen/
Grtz Pieter
Jelle Bertels (de winnaar van vorig jaar) kwam met dezelfde tactiek als één jaar geleden aan de start. Na het startschot koos hij onmiddellijk het hazenpad en we zouden hem pas in Tongerlo opnieuw zien. Achter hem liep ik samen met Pieter De Wulf, Thomas Thys, Jo Prims en Pascal Kaers. Thomas en Pieter deden in het begin het meeste kopwerk en leken de sterkste in onze groep. Nochtans voelde ook ik me de eerste 4 km goed bij het tempo dat we liepen. Een kilometer later begon ik echter al te voelen dat mijn krachten abnormaal vlug afnamen. Nog 2 km kon ik aanklampen, maar dan moest ik er onherroepelijk af. Ook Kaers moest lossen en Jo Prims had al eerder onze groep moeten laten gaan. Ik probeerde zo goed en zo kwaad mogelijk Kaers in het vizier te houden. Dit lukte me tot kilometer 10, maar dan stond ik plots helemaal stil. Vanaf dan liep ik (met een beetje overdrijving) tegen duurlooptempo verder richting Tongerlo. Dat ik nog plaatsen zou verliezen was niet te vermijden. De eerste die over me kwam was Tom Steenackers. Hij liep een verrassend sterke wedstrijd en zou zelfs nog 4e worden voor Kaers (5e). Op dik een kilometer van het einde kwam ook Jo Prims me nog voorbij. Van aanpikken of het tempo opdrijven was bij mij al lang geen sprake meer. Gewoon binnenlopen, meer kon ik niet doen. Zo liep ik na 15,7 km als 7e over de aankomst in 54'50. Thomas Thys wist Pieter De Wulf nog te verschalken voor de 2e plaats.
De eerste logische reactie van supporters na de wedstrijd was "Te snel gestart?". Dat was echter absoluut niet het geval. O.a. in Antwerpen ging het de eerste kilometers pakken sneller, maar kon ik het tempo vasthouden tot aan de aankomst. Het was lang geleden, zodat ik het bijna vergeten was, maar af en toe heb ik van die moeilijk te verklaren slechte dagen. Vandaag was er zo één. De enigste reden die ik zou kunnen bedenken is dat ik de voorbije week misschien iets te hard heb getraind. Al kan dit nog niet verklaren dat ik zo hard onderuit ga. Met het oog op de halve marathon van Hapert (NL) op 2 juni ga ik nu eerst eens goed rusten. En zo heeft elk nadeel zijn voordeel!
Voor de uitslag zie: http://sport.be.msn.com/runningtour/abdijentocht/2012/nl/uitslagen/
Grtz Pieter